Hayaller bizi baştan çıkarır, geleceği değiştirmeye teşvik eder. Başarılı olursak bu iyidir, başarısız olursak muhtemelen kötü. Fakat her iyi durumda da geçerli olan şöyle bir ortaklık var: Şimdimizden uzaklaşırız.

Aslında şimdiye odaklanmak da şimdinin yenilendiğini göremeyip zamana yetişemememiz, sonuçta geçmişte kalmamız anlamına gelebilir. Yani bu da doğru ve ölçülü yapılmalıdır. Yine ben asıl konuma döneyim. Şimdiden uzaklaşmanın kural olarak kötü olduğunu söylemiyorum. Bazı şimdilerden uzaklaşmak gerekli olabiliyor. Fakat bazen de yaşamımızda tadını çıkaracağımız şeylere kör kalmamız, çözebileceğimiz sorunları yoksaymamız gibi sonuçları beraberinde getirebiliyor.

Her şeyi daha iyi yapacak hayallerimizin peşinde koşturmadan önce mevcut durumumuzun tahlilini yapmamız gerekir. Nafile bir koşu sonrası hayal kırıklığı yaşamayı büyük oranda böyle engelleyebiliriz. Zor, biliyorum. Ama bazı hayaller çok can yakıcı olmadan imha edilmeli. En azından olumsuz sonuçlar doğurabileceklerinin bilincinde olmak da kırık parçaların köşelerini yumuşatacaktır.

Bunları sanal bir okura değil, kendime yazıyorum. Çünkü bazı hayallerim çevremi kuşattı. İrademin düşük olduğu bir anda üzerime çullanmayı bekliyorlar. Bense sadece bir ayağımı sürekli gerçeklikte tutarak kendimi kontrol edebilirim. Bir çatışmada savunmada olan taraf çoğunlukla avantajlıdır. İrademin son damlasına kadar savaşacağım!

Duydun mu beni arkadaşım? Senin hayallerinden kaçıyorum. Bu yufka yürekli savaşçı sadece kaçmakta başarılı.

Yine de, itiraf etmek gerekirse, hayallerimin gerçekleşmesini çok isterim. Tek çekincem, çok olası olan hayallerime tutunup gökyüzüne yükselirken bir “pat” veya “çıt” ile yeryüzüne kapaklanma ihtimalim. Seni blle suçlayamam. Hem, ben korkağım. Canım acır. Düşmemeliyim.

Bana “Mücadele ettiğin kadar varsın.” diyen N** Hocam’ın karşısına çıkacak yüzüm kalmayacak bu gidişle. Hocam, dedim. Hangi mücadeleye girdiğimizin de çok önemi var. Bu; sadece kendimi teselli etmek için söylediğim, içi dolu görünen bir sözdü. Acı gerçek şu ki, sağlam bir mücadeleye girmeye cesaretim yok. Yok. Yok. Yok.

Kendimi sürekli mücadeleye hazırlıyorum ya da böyle düşünüyorum fakat silahlarımı sahada test etmeye gelince olgun görünümlü bir ödlek oluyorum.

Bir gün karar vereceğim arkadaşım. Ya senin için mücadeleye başlayacağım ya da kendim için. Ancak bir mücadele kesinlikle olmalı. Yoksa ben de yokum demektir.